Stuur een e-mail

Reisverslag – therapieweek 1

Reisverslag – therapieweek 1
28 april 2016 Geert & Marleen

Dag 1

Ricarda was verrast dat Tessel niet bang is geweest voor de grote dolfijn. Tessel en Chabelita waren meteen maatjes. Door de klanken die Tessel maakte en de geluiden van de dolfijn leek het net of ze met elkaar praatten.
De therapeut heeft bij deze eerste sessie goed naar Tessel gekeken. Tijdens de nabespreking hebben we samen de doelen voor deze periode bepaald. Tessel staat erg onstabiel op baar benen en daardoor is haar basisgevoel onzeker. Wanneer ze steviger op haar benen staat wordt het voor haar  makkelijker en veiliger om nieuwe dingen aan te leren. In Nederland is ze met haar fysiotherapeut ook bezig op dit punt, dus dat sluit mooi aan. Na de therapie was Tessel erg moe, en hebben we lekker rustig aan gedaan.

de eerste kennismaking met Cabelita

het water in

Dag 2

Na een voorbeeldige eerste dag viel de watertherapie vandaag zwaarder. De binnen oefeningen verliepen prima. Tessel moest een parcours afleggen over allerlei obstakels  en aan het einde een puzzelstukje in de puzzel doen. De obstakels bestonden uit kussens, krukjes en zitzakken. Het doel hiervan is om haar balans te trainen.

binnen wordt gewerkt aan haar balans

De oefeningen in het bijzijn van de dolfijn verliepen minder. Tessel wilde niet werken. Ze wou alleen maar zwemmen met Chabelita en het liefst bovenop haar kruipen. Doordat er toch opdrachten gedaan moesten worden werd Tessel erg dwars. Er was  geen land met haar te bezeilen. Dit gedrag zien wij thuis ook veel. Dit is ook een punt waar we, tijdens deze therapie, aan willen werken. De therapeut greep heel adequaat in en haalde haar zelfs even weg bij de dolfijn voor een time-out. Nadat ze weer gekalmeerd was is het uiteindelijk gelukt om de opdracht af te maken. Als beloning mocht ze natuurlijk zwemmen met Chabelita!

coördinatieoefeningen op het dock

Na de therapie hebben we wat hand-outs gekregen om met dit lastige gedrag om te gaan. We gaan het proberen toe te passen zodat ze kan leren dat niet alles op haar manier kan gebeuren. Een stukje bewust wording van de wereld om haar heen, maar dat is heel lastig.

Dag 3

Vandaag was het een speciale dag voor Nora en Titus. Zij mochten tijdens de therapie mee op het dock. In de binnenruimte heeft Tessel gewerkt aan haar mondmotoriek. Tessel kan niet goed kauwen. Wij bieden haar, uit angst voor verslikken, zacht of gepureerd voedsel aan. Als haar mondspieren sterker worden biedt dit ook meer mogelijkheden voor haar spraak. Ze hebben een stukje grapefruit in haar wangzak gestopt om zo een kauwbeweging uit te lokken. Aan de rechterkant heeft ze een aantal kauwbewegingen gemaakt maar aan de linkerkant lukte dat nog niet.
Op het dock heeft ze samen met Nora en Titus een puzzel gemaakt. Om een puzzelstukje te mogen pakken moest ze eerst “ja” zeggen. Dat was nog best lastig.
Nora en Titus mochten Chabelita aaien en meehelpen om haar opdrachten uit te laten voeren.

Nora krijgt een kus van Chabelita

best spannend zo'n dolfijn van dichtbij

Tessel is tijdens het zwemmen met de dolfijn erg afgeleid door onze aanwezigheid. Wij bekijken de water-therapie vanaf een afstandje maar Tessel wordt heel onrustig als ze ons ziet. Ze roept steeds “papa, mama”, heel schattig maar wel afleidend voor de therapie. Daarom hebben wij besloten morgen niet bij Tessel te kijken en te zien of dit helpt voor haar concentratie.

Dag 4

Vandaag heeft Tessel opnieuw het kauwen geoefend. Ze kreeg  een stukje appel in een gaasje. Hierdoor kan ze leren kauwen en wordt het stukje door de therapeut vastgehouden waardoor verslikken niet mogelijk is. Dit ging vandaag al een stukje beter.

oefenen met kauwen

een stukje appel in een gaasje

Ook is het “ja en nee” zeggen weer hard geoefend. Tessel mocht schommelen, dat vindt ze erg leuk. Toen er gevraagd werd of ze eruit wilde zei ze “ja”. Ricarda haalde haar eruit maar Tessel werd boos want dit wilde ze niet. Op de vraag “wil je nog een keer” zei ze “nee”. Wanneer alleen het onderwerp in de vraag voorkomt, wordt het voor Tessel veel duidelijker. Dus toen ze “Tessel, schommelen” hoorde zei ze vol overgave “ja!”. Ze mocht  weer op de schommel en  was ze helemaal blij. Dit is voor ons een mooi inzicht. We moeten de vragen niet te abstract stellen. Zo hopen we dat ze de woorden “ja en nee” gaat begrijpen en toepassen.

Ricarda heeft de ontwikkeling bij Tessel heel mooi omschreven. Bij “normale” mensen is de weg naar het doel belangrijker dan het doel op zich. Bij Tessel is dat andersom. Tessel gaat op haar doel af maar heeft niet door hoe ze daar gekomen is. Een voorbeeld hiervan: Als wij boven aan de trap staan en naar beneden willen dan weten we dat we dit voetje voor voetje moeten doen. Tessel staat boven aan de trap en denkt alleen ik wil naar beneden. Op welke manier dat handig is komt niet in haar op en ze laat zich gewoon van de trap vallen. Als je dingen wilt leren dan moeten je hersenen opslaan hoe je ergens bent gekomen. Daarom behandeld Ricarda met Tessel de slow-methode. Alles wat Tessel doet moet langzaam gebeuren zodat ze bewust wordt van zichzelf en de situatie. Dit is een heel intensief proces voor Tessel die continue behoefte heeft aan harde prikkels omdat ze zich daar veilig bij voelt. Ze wordt dus uit haar comfertzone gehaald.

De therapie met Chabelita ging prima. Doordat wij vandaag afwezig waren ging het met haar concentratie een stuk beter. Tessel was heel goed met haar aandacht bij de dolfijn. Ze heeft Chabelita heel zacht aangeraakt en minder hard aan haar vin getrokken. Dit was de andere dagen nog niet aan de orde. Ze ging toen veel hardhandiger met haar om, dit werd natuurlijk goed begeleid. We hebben besloten om vanaf nu korte momenten te komen kijken tijdens de therapie zodat we dit bijzondere gebeuren toch kunnen zien maar ook niet teveel een afleiding zijn voor Tessel.

Het lukte Tessel om Chabelita zachtjes aan te raken

Dag 5

Tessel heeft vandaag geoefend met traplopen. Ze vind het nog moeilijk om haar benen 1 voor 1 op de treden te zetten. Ze hebben bij het traplopen en alle andere grove motoriek weer de slow-methode toegepast. Dit vindt Tessel in eerste instantie niet leuk maar uit eindelijk blijkt ze toch bewuster te worden van de omgeving en haar eigen lichaam. Ook het kauwen is weer geoefend. Tessel heeft een stuk grapefruit gegeten en daar erg goed op gekauwd. Daarna hebben ze de stap gemaakt naar iets harder een stukje Engelse drop in hele kleine stukjes. Dit ging ook heel goed. We gaan nu thuis proberen om haar brood met een korstje aan te bieden, spannend.
Het therapie gedeelte met de dolfijn ging heel mooi rustig. Tessel protesteert eerst hevig als ze het water in moet maar zodra Chabelita eraan komt zwemmen wordt ze rustig. Hoe harder Chabelita geluid maakt des te rustiger wordt Tessel.

 

Dit was de eerste week. Er is heel hard gewerkt en aan veel punten aandacht besteed. Fijn om te ervaren dat het kauwen van het eten echt verbetert. Het is mooi om te zien dat Tessel, in het bijzijn van Chabelita, als zoveel rustiger en geconcentreerd is dan in het begin van de week. Chabelita heeft Tessel helemaal geaccepteerd. Als een dolfijn op haar rug gaat liggen en haar buik laat zien dan geeft ze aan dat ze vertrouwen in je heeft. Chabelita laat zich zelfs aaien op haar buik en omdat ze nu 5 maanden zwanger is dit extra bijzonder.

Tessel en Chabelita zijn echt op elkaar gesteld

Wij zijn de trotse ouders van Nora, Titus en Tessel. Tessel heeft het 22q13 deletie syndroom. Ons doel is om met Tessel, en de rest van ons gezin, deel te nemen aan de dolfijnentherapie. Daarvoor is deze crowdfundingsite in het leven geroepen.

0 Reacties

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*